De dag voordat de profrensters aan hun Tour de France Femmes avec Zwift beginnen, konden de plezierfietsers, handbikers en alle andere sportievelingen op wielen ook hun rondjes rijden over het uitdagende tijdritparcours met start en finish aan de Boompjes. Het werd met veertienduizend bezoekers een groot feest voor jong en oud en een grande finale, daags voor de Grand Départ van het Rotterdams Peloton, die maanden van training beloond zagen met heerlijk weer en een geslaagde laatste proef.
“Wat is hier allemaal te doen?”, roept een amateurwielrenner, terwijl hij in de remmen knijpt vlak voor de Fanzone aan het Glitterplein. De vraag van de verbaasde man is op zich niet onlogisch, want er gebeurt zoveel, dat het lastig voor hem is om te duiden waar hij nu naar kijkt. Het zegt veel over de dag voor de Grand Départ van de Tour de France Femmes avec Zwift: het is een heel divers feest van en voor de fiets.
Meet en greet
Wielrenners die aan de officiële toertocht meedoen schieten pijlsnel de Erasmusbrug op, terwijl op het kinderfietsparcours in de Fanzone de allerkleinsten ook hun sprintjes trekken en op de achtergrond de beats klinken van Qmusic, die met hun Foute Tour de sfeer in de supporters-hub flink verhogen. In diezelfde fanzone komen zelfs echte profs langs bij hun hoofdsponsor, zoals de meiden van Team dsm-firmenich PostNL, die breed lachend met iedereen op de foto gaan.
Maar een van de breedste glimlachen van deze middag behoort toe aan de 27-jarige Shadya, lid van het Rotterdams Peloton. Zij heeft, net als 153 andere vrouwen die niet konden fietsen, in een paar maanden met veel trainingen, het voor elkaar gekregen dat ze hier kan starten. “Ik ben zo blij en trots dat ik hier nu ben”, vertelt ze met stralende ogen. “Of ik angst heb voor die bruggen? Nee joh, ik heb goed getraind en weet precies wat ik moet doen.”
Bochten nemen is lastig
Het Rotterdams Peloton doet vandaag fietsexamen. De lessen die ze van de vele trainsters de afgelopen tijd leerden, zitten goed in de oren geknoopt, ook bij de studente psychologie. “In het begin had ik heel veel moeite met bochten”, zegt Shadya als ze bij het Hofplein keurig de hoek om stuurt. “Maar ik zei steeds tegen mezelf: ‘Kom op! Als je iets wil, lukt het. En iedereen kan leren fietsen! Na een tijdje ging het steeds beter, wat ook kwam door de vrouwen die ons trainden. Het helpt heel erg als iemand anders ook in je gelooft.”
Shadya is één van de vele vrouwen met een migratieachtergrond die ondanks dat ze al lang Nederland wonen, nooit hebben geleerd om te fietsen. “Ik ben hier naartoe verhuisd toen ik zeven jaar was. In Curaçao fietst echt bijna niemand, ook omdat het veel te gevaarlijk op de wegen is. Maar toen ik van dit project hoorde, dacht ik meteen: nu wil het ook echt onder de knie krijgen. Het geeft je zoveel vrijheid en het is fijn. Zoals nu ook: wind langs je gezicht en door je haren. Een heerlijk gevoel.”
Licht verzet omhoog
Wanneer de Erasmusbrug aan de horizon verschijnt, toont Shadya dat ze goed heeft opgelet tijdens de fietsoefeningen. “Zo meteen schakel ik terug naar de eerste versnelling. Anders kom je niet boven. Je moet soepel blijven trappen!” Niet veel later voegt ze de daad bij het woord als ze met een licht tredje omhoog dartelt. Eenmaal boven gaat de versnelling weer naar drie, maar echt nodig is het niet. “Naar beneden hoef je eigenlijk niet te trappen”, zegt ze met een glimlach.
Wanneer ook de Willemsbrug met speels gemak is genomen, komt de finish in zicht. Shadya gaat na de rit van 6 kilometer juichend over de meet en wordt meteen voor de camera van SBS6 gehaald. Bij de Fanzone puft ze vervolgens uit na de toch wel inspannende rit. Zeker in deze snikhete omstandigheden. “Mijn moeder fietst ook mee. Tof he?”, zegt ze trots. Ze raadt dan ook iedereen die niet kan fietsen aan om het op te pakken. “Waar een wil is, is een weg. Iedereen heeft talenten. En het is goed voor het milieu!”
Van auto naar fiets
Nu Shadya is geslaagd voor haar ‘rijexamen’, mag ze de LIV-fiets – waar alle vrouwen van het Rotterdams Peloton op rijden – houden. En daar is ze heel blij mee. “Mijn vriend woont in Oldenzaal en hij komt de fiets deze week ophalen, zodat we daar samen veel kunnen rijden. Het is een heel mooie streek met prachtige natuur. Ik ben zo blij dat ik daar nu zelf, zonder in een auto te zitten, van kan genieten.”
Wanneer de meeste deelnemers van de toertochten en de ‘mensen met wielen’, zoals eenwielers, skaters, handbikers of curieuze fietscreaties, die over het autovrije tijdritparcours rolden, ongeveer zo’n zevenduizend samen, klaar zijn, stroomt de fanzone pas echt vol. Ex-profrenner en veertienvoudig Tourritwinnaar Marcel Kittel laat zijn kinderen over het crossbaantje peddelen en op het hoofdpodium worden de SD-Worx-kopstukken Demi Vollering en Lorena Wiebes geïnterviewd over de spannende week die voor hen ligt. Ook de verbaasde amateurwielrenner drinkt een glaasje op het terrein. Inmiddels zonder wieleroutfit, maar met partner en veel zin in de Tour de France Femmes. “Ik was bang voor een dip na de sportzomer”, zegt hij lachend. ” Maar die wacht nog wel minimaal een weekje, als ik dit zo zie.”